کتاب راز دختر استیو جابز201158

معرفی کتاب راز دختر استیو جابزکتاب راز دختر استیو جابز داستانی از لیزا برنان جابز، دختر استیو جابز، بنیان گذار شرکت اپل است. این کتاب روایت جدیدی از زندگی استیو جابز است. مردی که تا امروز نمی شناختیم. درباره کتاب راز دختر استیو جابزهمه ما استیو جابز را به عنوان یکی از موفق ترین کارآفرینان دنیا، مدیر و بنیانگذار شرکت اپل و مردی بسیار ثروتمند می دانیم. پدر تمام سیب های گاز زده دنیا که بر اثر ابتلا به سرطان لوزالمعده از دنیا رفت اما نامش در دنیا جاودانه مانده است. اما آیا زندگی کاری او و موفقیت های پی در پی شرکت اپل، تمام هویت او را شکل می دهد؟ لیزا برنان جابز در کتاب راز دختر استیو جابز، چهره دیگری از این مرد را به ما نشان می دهد. لیزا اولین فرزند او است. اما با این حال استیو جابز تا مدت ها خود را پدر او نمی دانست و این موضوع را انکار می کرد. بعد با یک آزمایش دی ان ای به او ثابت شد که این دختر فرزند حقیقی او است. رابطه لیزا و پدرش رابطه پرتنشی بود. در سال های ابتدایی زندگی او عملا ارتباطی میان آن ها وجود نداشت اما بعدها استیو با پذیرفتن این موضوع مسئولیتش را در قبال دخترش انجام داد. پدری که تولد دخترش را فراموش می کرد و پیغام هایش را جواب نمی داد بعدها با یک عذرخواهی از او، یک پایان سینمایی برای رابطه شان ساخت. کتاب راز دختر استیو جابز را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم اگر از خواندن کتاب های زندگی نامه لذت می برید، کتاب راز دختر استیو جابز را به شما پیشنهاد می کنیم. درباره لیزا برنان جابزلیزا نیکول برنان جابز 1۷ مه 1۹۷۸ متولد شد. مادر او کریس ان برنان هیچگاه با پدرش ازدواج نکرد و خود او هم تا سال های سال حاضر نبود مسئولیت دخترش را بپذیرد. بعد از مدتی با تشکیل پرونده قضایی، گزارش های رسانه ای و در نهایت اثبات پدری او از طریق آزمایش دی ان ای مسئولیتش را پذیرفت. یکی از رایانه های تجاری اولیه اپل، Apple Lisa، به نام برنان جابز نامگذاری شده است. لیزا در حال حاضر نویسنده و روزنامه نگار است. بخشی از کتاب راز دختر استیو جابزاز وقتی به یاد دارم تا هفت سالگی، من و مادرم همیشه در حال اثاث کشی به خانه این و آن بودیم، به خاطر اوضاع بد مالی گاهی خانه دوستان می ماندیم. گاهی مستأجر یک مستأجر دیگر می شدیم و از وسایل آن ها استفاده می کردیم. این روند ادامه داشت تا اینکه آخرین بار مستأجر کسی بودیم و او بدون اطلاع ما یخچال را فروخت. فردای آن روز مادرم با پدرم تماس گرفت و از او پول بیشتری درخواست کرد. پدرم دویست دلار به نفقه ماهانه من اضافه کرد و بعد ما به آپارتمانی در طبقه همکف ساختمانی در خیابان چنینگ در پالو آلتو اثاث کشی کردیم.اینجا اولین خانه ای بود که مادرم به اسم خودش اجاره کرد و حالا این خانه فقط مال ما بود.منظره خانه ما ساختمانی با آجرهای قهوه ای رنگ، محوشده در انبوهی از پیچک ها بود. جلوی ساختمان زمینی شبیه چمن زار با دو درخت خمیدهٔ بلوط دیده می شد. درختان و پیچک ها غرق تار عنکبوت شده بودند و به سختی می شد آن خانه را دید.فردای روزی که از «تاهو» برگشتیم، پدرم از ما خواست به خانه اش برویم. چند سالی می شد که او را ندیده بودم، بعد از آن روز هم چند سال گذشت تا دوباره او را دیدم. خاطره دیدن خانه عجیب پدرم، در ذهنم آن چنان محو است که گاهی شک می کنم، چنین روزی را دیده ام.او با پورشه اش دنبال ما آمد.خانه هیچ مبلمانی نداشت، اما اتاق هایی بزرگ و دلباز داشت. در یکی از اتاق های مرطوب و بزرگ، جایی شبیه اتاق موسیقی کلیسا پیدا کردیم. جعبه ای چوبی از پدال پایی و دو اتاق با دیوارهایی پوشیده از صدها لوله کوچک و بزرگ. بعضی از لوله ها آن قدر بزرگ بود که می توانستم واردش شوم و بعضی کوچک تر از ناخن انگشت کوچک من بود. هرکدام در حفره ای مخصوص جا گرفته بود.من آسانسور را پیدا کردم و چندبار بالاوپایین رفتم تا اینکه بالأخره استیو گفت: «بسه!»