کتاب سه زن42969

معرفی کتاب سه زنکتاب سه زن نوشته ثریا ام. لین و ترجمه فیروزه مهرزاد، داستانی خواندنی از زندگی سه زن است که در میانه ی جنگ جهانی دوم با یکدیگر آشنا می شوند و می کوشند قوی باشند و به کار درست مشغول شوند.درباره ی کتاب سه زنثریا ام. لین در کتاب سه زن داستانی عاشقانه با پس زمینه جنگ جهانی دوم نوشته است. او به عشق، دوستی و تلاش برای زندگی سه زن اشاره کرده است. سه زن از سه جای مختلف که همگی به دلیل شرایط خاص زندگی شان با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و تلاش می کنند تا بهترین کاری که از دستشان برمی آید را انجام دهند. اسکارلت، دختری اهل لندن و از خانواده ی مرفه است که در پی بی خبری از نامزدش به مناطق جنگی سفر می کند. الی دختری ایرلندی است که سابقه ی کار پرستاری دارد و بسیار مهربان است و نفر سوم، لوسی است. پرستاری با تجربه و کارکشته. هر سه در نورماندی مستقر می شوند و با شدت یافتن جنگ، تمام وقتشان را به سربازان خسته و مجروح اختصاص می دهند.ثریا ام. لین با نوشتن داستان سه زن در پی نشان دادن پیوندهای دوستانه و روابط عمیقی است که در سخت ترین روزهای زندگی شکل می گیرندکتاب سه زن را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم علاقه مندان به رمان های خارجی از خواندن کتاب سه زن لذت می برند.بخشی از کتاب سه زناسکارلت الکساندر چشمانش را محکم بست، برای جلوگیری از سوز سردی که پوست صورتش را لمس می کرد، یک دستش را بالا گرفت. نامه ای را بین انگشتانش گرفته و منتظر رها کردنش بود؛ زیرا هیچ آدرسی برای ارسالش نداشت، هیچ راهی برای دانستن اینکه در صورت ارسال، نامزدش آن را دریافت می کند وجود نداشت. کلمات را از حفظ بود، آن ها را چندین بار خوانده بود، طوری که مطمئن بود هرگز فراموششان نخواهد کرد.توماس عزیزنمی دانم کجا هستی و شک دارم هرگز این نامه را بخوانی، اما می خواهم بدانی هرگز از تلاش برای یافتنت دست نخواهم کشید. ای کاش در دوران دیگری زندگی می کردیم، کاش همین حالا ازدواج کرده بودیم و یک خانواده داشتیم و مجبور نبودی این چنین شجاعانه برای کشورمان مبارزه کنی. با خودم می گویم، یک روز به این ها به عنوان یک خاطرهٔ دور نگاه خواهیم کرد. در جمع فرزندانمان، داستان هایی از دوران قبل از بازگشتت به زندگی ما تعریف می کنیم؛ زمانی که دیگران می گفتند خودم را برای شنیدن بدترین اخبار آماده کنم.برای همیشه مال توام.اسکارلتحالا باد، به سردی یخ، صفیرکشان زانوهایش را به درد می آورد. نباید راننده را مرخص می کرد، نباید این قدر اصرار می کرد خودش به ایستگاه برود اما اگر حالا نتواند سرما و تنهایی را تحمل کند و بدون کمک دیگران از عهدهٔ کار خودش برنیاید، هرگز قدرت زنده ماندن را در هر مکانی که به آنجا اعزام شود نخواهد داشت.اسکارلت لرزان نفس عمیقی کشید، به آرامی نامه را رها کرد و اجازه داد از نوک انگشتانش سر بخورد. برگشت و لغزیدنش را در هوا تماشا کرد، هجوم باد نامه را برد و به آرامی ناپدید شد. همین. هفته ها بود که از آن دل نمی کَند، دلش می خواست آن را بفرستد، اما نمی دانست به کجا. مدت ها بود که توماس پاسخ نامه هایش را نداده بود، می ترسید او مرده باشد و هرگز دوباره لبخندش را نبیند. سوای صدای ضعیفی که درون سرش می پیچید، همانی که به او می گفت امیدش را از دست ندهد، حتی مادر توماس هم نامطمئن به نظر می رسید، اما اسکارلت به راحتی تسلیم نمی شد.برای برداشتن ساک هایش خم شد و زیرلب زمزمه کرد: «معجزه ها هر روز رخ می دهند.»